gençlikte dünyanın en büyük işkencesi zannedilen, yaş ilerledikçe ve hasretlik arttıkça anne ile geçirilen her anın ne kadar kıymetli olduğu gerçeği anlaşıldıktan sonra, keyifle yapılabilen, pazarcıların yoldan çevirmelerine, pazarlıklarına, bilmem kaç tane naylon poşeti ahtapot gibi taşımak ihtiyacına rağmen tatilde ilk iş yapılması gereken eylem, anneye sarılmak gibi birşey, o kadar güzel, o kadar samimi.
