fena eleştirel yaklaşımla izlediğim 2011 yapımı film.
psikolojik açıdan baktığımızda gayet etkili bir film olmuş. hasta ve kesin öleceğini bildiğiniz birini sevmek nedir nasıldır bunu yaşamadan bilemeyiz. senarist gayet güzel yaşamışcasına anlatmış.
ancak filmde büyük eksiklikler ve benzerlikler göze çarpmakta. örneğin;
--spoiler--
başlangıç olarak bu filme yakışmayan bir start söz konusu. o not kağıtlarının bir işe yarayacağı ya da ileri sahnelerde kullanılacağı apaçık ortada. ve filmin başında bir sanat filmi beklememize sebep olan sahneler ve ardından gelen hayatın içinden senaryo akıl karıştırdı.
--spoiler--
filmin gene başındaki
--spoiler--
- metin bey bu esprileri nereden uyduruyorsunuz ?
+ götümden. cem yılmazı hatırlamayan yoktur.
--spoiler--
ve film devam ederken daha filmin o kırılma noktası olan,
--spoiler--
metroda;
- ben hiv pozitifim. yani aidsim.
--spoiler--
sahnesi gelmeden çok önce kasımda aşk başkadır filmini akıllara getirmiştir.
--spoiler--
monoton bir hayatı olan erkek karakter. cıvıl cıvıl koşturan deli dolu kız. kız hasta. adam üzgün. hayat devam ediyor. kız ölür erkek ağlayarak film biter.
--spoiler--
herşey anlaşılıp hayat devam ediyor sahnesinden hemen sonra;
--spoiler--
erkek karakterin kızı takip edip babasının evine girmesi ve onu erkek arkadaşı sanması ilk absurdlük. izleyen her insanın aklına onun babası olduğu gelmiştir. ancak senaryonun ilerlemesi ve daha da önemlisi sarpa sarması için o adamın eski aidsli erkek arkadaş olduğu zannedilmeliydi.
--spoiler--
ayrıca;
--spoiler--
ölümsüz olmak istiyorum.
--spoiler--
repliği filmin sonunu bize açıkça göstermiştir.
son olarak olumsuz eleştiri getireceğim bir diğer nokta şudur ki;
--spoiler--
sahilde sarhoş halde bekleyen yazar karakteri kız geldiğinde sorgulamadan direkt olarak,
- vücudun bu kadar ucuzmuydu.
demiştir. o durumda söylenmesi en son cümle budur. hiçbir insan evladı bunu demez. kız hasta ölecek. biliyorsun. bi salaklık edip onun eski erkek arkadaş olduğunu düşünmüşsün bari bu lafı etme. gene üzülerek söylüyorum ki filmin senaristinin kafasında filmin sonu belliymiş. ve sırf istediği sona ulaşabilmek için bu cümleyi kurması gerekmiş.
--spoiler--
ancak bu kadar olumsuz eleştirinin ardından şunu da söyleyebilirim ki seyir açısından güzel bir film. ve en başta bahsettiğim üzere bu durumda bulunan bir insanın psikolojisi film izleyerek anlaşılmaz. zaten yukarda belirttiğim eleştirel noktalar tamamen senaryodaki dramaturji eksikleri üzerinedir. keşke bu düzeltmeler yapıldıktan sonra çekilseymiş. o zaman kesinlikle bir başyapıt olabilirdi.
