insanların yüzünde hep bi gülümseme vardır. bilmiyorum iç huzurdan mı yoksa samimiyetsiz bir sırıtış mı bu ama bazen öylesine ararsınız ki tebessüm eden bir suratı. işte hiç yoktan iyidir dersiniz. en azından cemaattekiler güler yüzlüydü dersiniz. içimden gelenleri, hissettiklerimi yazıyorum. ne bir cemaat övme ne de sövme hevesi içindeyim.
