herşeyi becerdim. yalnız kaldım, itildim, dışlandım, hor görüldüm, iftira attılar, güvenmediler, hiçbirinde yıkılmadım. ama tek bir şeyi beceremiyorum. seni unutamıyorum. bu nasıl büyüdür Allah'ım diyorum bu nasıl bir ceza. senin başkalarıyla olduğunu bile bile seni düşünüyorum. çoğu geceler senin hayalinle yatıyorum sabah senin hayalin başucumda beni uyandırıyor. içimdeki o küçücük umut hiç bitmiyor. bazen kocaman oluyor o umut ama o zamanlarda da kendine gel oğlum diyorum. o seni sevmedi sevmiş olsaydı gitmezdi sevmiş olsaydı senin hayalinde onu her sabah uyandırırdı yada her saniye onun yanında olurdu onsuz bir saniye bile geçirmezdi. ve en önemlisi bu kadar uzun zamandır sensiz kalmaya dayanamaz arardı. bir şeyi çok merak ediyorum sevgilim. sana 5 senemi verdim. 5 sene sonra beni bırakıp gitmene neden olan neydi? bende olmayan ama başkalarında olan neydi? o sene üniversite sınavını kazanmıştın. acaba üniversiteye parmağında yüzükle gitmek mi istemedin? yada annenle bir olup babanı kandırıp seni istanbul'a götürmüştüm o yalan çıkacak baban anneni evden atacak diye mi korktun? yada benim ailem seni korkuttu mu? bana seni artık sevmiyorum demiştin giderken. niye ağzından çıkanlarla gözlerin aynı şeyi söylemiyordu. niye gözlerimin içine baktın sanki gitmeme izin verme der gibi. niye kokladın son nefes gibi beni. niye öptün bir daha öpemeyecek gibi. niye? o kadar sene geçti ama ben hala seni ölümcül bir hastanın ölümü beklemesi gibi bekliyorum sabırla hiç bitmeyen bir umutla. yorgunum çok yorgunum ama sen gelince bitecek bütün acılar. ha sevgilim bir şey daha var çoğu geceler boğazımı bir yumruk sıkıyor nefes almamı engelliyor gözümden bir damla yaş düşecek gibi oluyor ama o zamanlarda da yapma olum diyorum sen erkeksin dayanmalısın. sana sarılmayı çok özledim. gözlerine bakıp sen iyiki benimsin demeyi dudaklarından öpmeyi seninle hayal kurmayı çok özledim. seni çok özledim. ve malesef ki her şeye rağmen hala seni çok seviyorum.
