145.
-
*her karşı tezi, anlattıklarına değil kendi kişiliğine bir karşı çıkış sanması.
*her cümleye ben ben ben diye başlaması.
*benden daha fazla bira içebilmesi.
*tadında olanı güzel ama, fazla argo konuşması.
*birşeyler anlatırken es vermemesi. en fenası budur. hele bi otur soluklan yeğenim diyesiniz gelir, denemez.yazık la kimin çocuğuysa der katlanırsınız. hiç konuşmayanı daha fena tabii, ona hiç girmiyorum.
