engelli vatandaşlarımızı hem biz hem kendisi "engelli" olarak görmelidir. çünkü sokakta, otobüste, okulda sıkıntı çeken çok engelli kardeşimiz var. çünkü her yer engelliler için müsait değil. ingiltere mi burası? ona bir el uzatmak vatan borcumuzdur.
sonuçta bizim de ne olacağımız belli değil. o yüzden engelli insanlarla, bir fiziki veya zihinsel kusuru olmayan insanlar birbirlerini oldukları gibi kabul etmeli, ve sosyal yaşamda belirli kurallar çerçevesinde yaşamalıdır.
bir engelli görüldüğünde tabi ki acınır. acımak çünkü senin vicdani duygularının gereğidir. engelliye acımayan insanın vicdanından şüphe duyarım. şahsen kendim engelli olsam, yaşamadan öğrenilecek bir tecrübe değil ama kendi kendime acırım.
çabalayan engelli, engelini kaldırmıştır. taktir edilmesi gereken kişilerdir.
