gömleğinin önü açık, içinde bir şeyi olmayan, döşü azcıcık kıllı bir delikanlının mikrofonu göğsüne dayadığı reklam. sonradan düşününce kalp ritmini dinletmeye çalıştığı arkadaşımın aklına geldi ama dıpdıp-dıpdıp sesleri yoktu ve bunun üzerine, o reklama ilk mağruz kaldığımda aklıma ilk gelen şeyin doğru olduğuna inandım: çocuğun amacı tamamen iğrençlikti; önce, mikrafonla göğsü arasına sıkışan kıllardan mı yoksa kola kabarcıklarından mı geldiğini anlayamadığım hışır fışır sesler geldi ve ardından o kılların bir kısmı mikrafonun gözeneklerine takılıp orada kaldı. (bkz: en kötü ihtimal)
