anaokuluna gittiğim zamandan beri hep arabayla giden adamlardan korkumuşumdur. sebebi babannemin beni umarsızca dolduruşları yüzünden. bana hep seni kaçırırlar, fidye isterler, kollarını kesip bileziklerini alırlar der dururdu. a.q daha anaokuluna gidiyorum lan! işte türk kızı olmanın en büyük farkı küçük yaşta şişirilip korkutulmak. neyse bir gün ana okulundan çıktım tek başıma babamın iş yeride çok yakın kendim gidiyorum. yolda yürürken tümseğe gelince yanımdan geçen arabada doğal olarak tümsekten geçmek için yavaşladı o anda arabayı kullanan adam bana gülümsedi ve mavi ekran verdim! babannnemin tüm sözleri geçti bir anda kafamdan, koşmaya başladım bir yandan ağlıyorum adam beni kaçıracak diye. işin garip tarafı ben koşsam da adam çoktan beni geçti ama ben hala koşuyorum. iş yerine kadar ağlayarak koştum. bu yaşıma geldim hala unutamam bu salaklığımıda.
