uzun yıllar evvel kendisini elinde kazma kürekle toprağı kazarken hatırlıyorum. üstüne yağan yağmura aldırmayıp o koca temeli kazmıştı. yaşım 8 di o zaman. aylardan kasımdı ve o gün çok soğuktu. şu an belinden tuttuğum gibi havada çevirdiğim babamın üstüne halen o kadar daha heybetli bir insan görünmedi yüzüme. kendim de dahil. boyu sizden ufak da olsa hiçbir zaman geçilemeyecek kişidir.
genel olarak kişilerin ki kendimin de erkek olmasından dolayı bu şekilde algılandığını düşünüyorum:
0-20 yaş: babam her işime karışıyor
20-40 yaş: ben de babam kadar biliyorum hatta her şeyi ondan çok daha iyi biliyorum.
40-60 yaş: babam ne büyük adammış haksızlık etmişim.
60+ : keşke babam hayatta olsa da bana akıl verse.
