belki de bugune kadar canımı en çok yakan olay babamı ağlarken görmemdi. ki babam güçlüdür , belli etmez duygularını , yıkılmazdır, hem babalar ağlamaz ki, babadır işte o , candır, ağlamaz ki babalar, o kahramandır ağlamaz.. küçüktüm daha "ölüm" ne demek onu bile algılayabilcek yaşta değildim. hatırladığım tek şey dedemi birdaha göremiyeceğimi söyledikleriydi, uzaklara gitmişti çok. ve babamın gözyaşları.. kanım donmuştu ,anlamamıştım. babamın hıçkırıkları.. hatırladıkça cız eder hala içim. dayanamam , kıyamam, ağlamasın babam birdaha.
