bir erkek çocuğunun en çaresiz olduğu andır.
dedemin cenazesinde babam ağlamamıştı ama tam 1 sene sonra sadece babam ve ben mezar başındaydık. hayatım boyunca en çok güvendiğim yıkılmaz dediğim bir duvar gözlerimin önünde diz çökmüş hıçkıra hıçkıra ağlıyodu. belki de hayatta kendimi en çaresiz hissettiğim andı.
