necip fazıl kısakürek'in başyapıtı.
okuduğum ve izlediğim tüm tiyatrolar içerisinde en çok beğendiğim, başlı başına bir başyapıt özelliği taşıyan tiyatrodur.
bugün tiyatro eserini elime aldım ve bir solukta okudum, okuduğum onca romanın, hikayenin içinde hiçbirisi bana bu tiyatro eserinden aldığım tadı verememiştir. beni en çok etkileyen tiyatro eseridir.
eserde:
hüsrev adlı muharrir'in bir piyesteki adam yaratma hayali ve bu hayaliyle birlikte gelişen acılar ve durumlar mükemmel bir biçimde anlatılmaktadır...
''ben allah'ın yalnız acı çeksin, yalnız kıvransın diye yarattığı bir aletim galiba''
''aptal muharrir, ölüme ilaç ölümdür!''
cümleleri insanı baya bir düşündürür.
eseri sadece okumama rağmen son cümlesi ''ne yapayım anne, kestiniz incir ağacını!'' cümlesi gözlerimi yaşartmıştır.
