hafif derin yaralara dahi bakamayan ben anlam veremiyorum, yabancı birinin dahi bebeğini severken yanlışıkla canını acıtınca pişmanlık duyuyorum. içim gidiyor. bu, insanlıktan çıkmış sözüm ona anneler nasıl kendi canından, kanından olan çocuğun bas bas bağırışları içinde orasını burasını kesiyor? yavrusunun kanını görünce nasıl içi gitmiyor nasıl devam ediyor? yol kenarında motorsiklet kazası sonucu ayağı kopan bir adam görmüştüm yıllar önce. hala aklıma gelince kötü olurum şimdi ne yapıcak o adam nasıl acı çekmiştir diye düşünürüm. bu hayvan oğlu hayvan bebeğinin vücudundan ayrılmış kolunu görünce nasıl kafayı yemiyor? benim annem 'çok öpme kızım onun yanakları daha su gibi canı acır' diye kuzenimi çok öpmeme bile kızarken bu kadın nasıl kendi bebeğini öldürebiliyor? kendi orospuluğunun bedelini nasıl el kadar canlıdan çıkarıyor?
en acısıda bu insanlar hep etrafımızda ve maalesef suratına bakınca anlayamıyorsun ne bok olduğunu. inanmak istiyorum cehenneme senin gibilerini görünce be orospu.*
