fizyolojik bir ihtiyaç doğrultusunda kullanıldığını kesinlikle düşünmediğim bir çeşit meşgale. kendi başına bir olgu olmakla beraber bir çeşit isyan ya da çıkış olarak kabul edilebilir. bir yalnızlık paylaşma aracı olarak kullanılan sigara, beraberinde birçok hastalık vb . kötü durumu getirse de vazgeçilmesi -herhangi bir futbol takımına bağlılıktan sonraki- en zor unsurlardan biridir. zira bağımlı olunması için en ufak bir sebep dahi yoktur. aksine külfetlidir. maddi, manevi ve fizyolojik açıdan olumsuz yönleri çoktur. günde bir paket sigara içen bir kullanıcının aylık sigara masrafı yaklaşık asgari ücretin yarısına tekabül eder. sabahın köründe içildiği takdirde koku yapar ve bunu kullanıcı dışında herkes farkedip kullanıcıdan tiksinir. ileri yaşlarda bıyıklarda sararma yapar (ki kullanıcı sarışınsa bu ona olgunluk dolu hava katar fakat her içici sarışın değildir). diğer yandan kalkmak üzere olan bir otobüse giderken otobüsün hareket alması halinde koşar gibi yapıp nefes nefese kalınca 'boşver birdahakinde oturacak yer de vardır hem' şeklinde kendini kandırmaya çalışır.
zaten kullanıcı (tiryaki de denebilir) sigarayı belli bir amaç doğrultusunda kullanmaz. fakat bu bağımlılığının altında yatan bastırılmış kompleksleri saklama amacıyla sigaraya edebi tanımlar yapar. sigarayı daha çekici hale getirerek yaptığının mantıksızlığını bir şekilde örtme yolunu seçer*. bu her defasında başarılı olur ve akciğer kanseriyle son bulur.
sonuç olarak ölüme meydan okuyor ayakları yapan kullanıcı, ölüme meydan okuyarak küçükyalı da oturan arkadaşının dördüncü kattaki dairesine çıkarken nefes nefese kalmasındaki tezatı bir türlü açıklayamaz. zaten böyle bir şeye ihtiyacı da yoktur. yasaklar tatlıdır.
