ömrünün en güzel yaşı 17 diye bilinir yıllar boyu. kimisine göre belki gerçekten öyledir. ama kimisinin de en zehir senesidir 17inci sene-i devriyesi. hal böyleyken insanların en çok konuştuğu yıl ve de yahut yaş 17 olunca ve reşit olunan yaşa da yakın olması sebebiyle insan o yıllardan sonra bir süre kayışı kopartır. lise yeni bitmiş. üniversite heyecanı. büyüdüm lan ben tripleri derken, üniversite biter, hayat başlar, evlilik telaşı, kariyer telaşı derken akıl başa düşer tekrardan. sonra düşünür insan. ulan ben nerdeyim. ne yaptım. ne oldum. sonra aklına ilk gelen şey 17 yaşı olur yukarıda bahsedilen durumdan dolayı. sonra zorlar kendini ama hatırlayamaz bir türlü 19 yaşını. okul kızlar kaçamaklar. pişmanlıklar. belki de hatırlamak istemez. olgunluk yaşı da sayılabilecek 24 ten sonrası hafızaya kazınmaya başlar. bunun da iki sebebi vardır sanırım. birincisi artık tüm kararları olgunlukla verecektir. bunun rahatlığı vardır. ikinci sebep ise yaşlanmaktan korkar. ve ne yaşadıysa hafızaya öyle bir yazar ki torunlara anlatabilsin.
