yavaş yavaş tükeniyorum sensizliğin son demlerinde
yüzüme vuran yağmur damlalarını siliyorum ellerimle
elimdeki iğneyle kanayan yaralarımı dikiyorum
her batışında kalbime saplanan bir ok gibi
tekrar çıkarıp batırdıkca canımı acıtan
içimdeki derinliklerin ötesine
düşlerimin de gerisindesin artık
sadece yaralarıma merhem değil
dünyama güneştin sen, varlığıma sebeptin
şimdi ise kayboluşlarım, yok oluşlarımsın..
acılı bir besta şimdi kulaklarımda
dizine yaslayıp başımı beraberce ağladığımız
ardımızdakileri bir çırpıda sildiğimiz
artık her dinleyişimde ardımdakileri siliyorum
aynen bir zamanlar beraber yaptığımız gibi
ardımdaki seni siliyorum...
