anormal gözle bakılmaması gereken zihniyettir.
sonuç itibariyle "idam" bir suçu cezalandırma yöntemi bir caydırıcılık metodudur. ve abd gibi -sevsek de sevmesek de- hukuki olarak bir düzeye gelmiş ülkelerde uygulanmaktadır.
modern avrupa felsefesinin ve hukukunun idamı reddetmesi, idamın yanlışlığını göstermez. bu, avrupa'nın tercihidir. avrupa'nın her tercihinin doğru olduğunu kimse iddia edemez. hele hele avrupa'nın "idam" konusundaki tercihi ziyadesiyle tartışmaya açıktır.
bir suçlu gidiyor x kişisini öldürüyor. aydınlanma felsefesiyle aydınlanmış(!), insan haklarına saygılı yurop yünyın ülkeleri ise kalkıyor maktülün yakınları adına "en doğru" kararı vererek suçluyu "hapse" mahkum ediyor.
zararı gören maktulün/mağdurun yakınlarıdır/kendisidir. devlet nasıl oluyor da zarar görmüş bireyin/yakınlarının istediği cezayı değil de "kendi doğrularını" uyguluyor? elbette mahkemeler halk adına kararların verildiği yerlerdir. ancak ceza kanununda "idam" diye bir müeyyide yoksa bu halk adına karar vermek olmuyor, devletin kendi çizdiği sınırlar içinden sınırlı bir seçim anlamına geliyor. bu da liberal felsefeyle şekillenmiş avrupa hukukuna uymuyor. devlet, katili korumak adına maktülün çevresini mağdur ediyor.
bir diğer konu ise "hapis"in ne kadar yeterli olduğu? bir seri katilin suçunun karşılığı dört duvar arasında "yaşamak" olabilir mi?
