eğer rabbim nasip ederse, öğrenci olarak son kez gideceğim şehir. Acısıyla tatlısıyla 4+0,25 yılım geçti.* geriye bakınca güzel günlermiş diyor insan. Kaderimizde bursa havasını solumakta varmış. Kim bilir bundan sonra nerelere savuracak, kimlerle tanıştıracak ve nasıl uğraşlar verecek hayat.
Belki bir gün yeniden yolumuz kesişir be bursa. Senden bağımı tamamen koparacak olma duygusu hüzünlendiriyor beni. Şunu da çok iyi biliyorum aslında; bir gün yolumuz keşişse dahi, ne ben aynı ben olacağım, ne de sen aynı sen olacaksın. Seni sen yapan ordaki dostlardı çünkü. O dostları orada bulamamak çok kötü olur galiba. En iyisi yolumuz kesişmesin be bursa.
