atatürk bir gün yolda giderken bir teyzeye rastlar. teyzenin üzgün olduğu her halinden bellidir. ata sorar:
- teyze hayırdır neyin var bu üzüntün nedendir?
teyze: ah oğlum. halim perişan. param pulum yok. evim yok. yiyecek aşım yok. halimden anlayan yok.
atatürk: e teyze madem bu kadar peişan durumdasın kaymakama çıksana.
teyze: e oğlum kaymakamın bizi tanıdığı mı var?
atatürk: o zaman sende valiye git teyze.
teyze: oğlum vali bizi konağına alır mı hiç?
atatürk: e o zaman sende ismet inönüye git başbakana çık teyze.
teyze: ismet inönü bizi mahallesine sokmaz ki huzuruna çıkalım.
atatürk (kadının kendisini tanımadığını anlayınca): teyze son çare atatürke git. o sana yardım eder.
teyze: oğlum atatürkün içki masasından kalktığı mı var? bize yardım etsin.
atatürk hiç bir sey dememiş. iyi günler dileyip ayrılmış ordan. akşam üzeri güzel bir içki sofrası kurdurmuş. kaymakamı valiyi başbakanı almış masaya. teyzeyi buldurmuş yanlarına çağırmış. teyze atatürkü görünce hayli korkmuş. atatürk ısrar etmiş sabah kandisine söylediklerini aynen anlatmasını istemiş.
teyze korkuyla anlatmış. sonra;
-atatürk: şimdi söyle bana teyze. ilçemin kaymakamı halkı tanımazsa. valisi huzuruna almazsa. başbakanı mahallesine sokmazsa. atatürk içmesin de ne yapsın.
