beklenen ve hak edilen bir sonuçtur. ligin tek büyüğü fenerbahçe, 17 takımın tamamına yakınını ikinci yarıda evire çevire yenmiş; (diyelim hadi) dosta güven, düşmana korku salmıştır.
her taraftarın olduğu gibi benim de şampiyonluk yolunda minik anılarım var, anlayatım efenim. nereye yazayım la, durun iki dakka.
geçen sene kara kış zamanı. fenerbahçe kötü gidiyor ve galibiyet alamıyordu. soğuk ve karlı bir günde antalya maçı vardı kalktım evden maçı izlemeye gittim, zira karşılaşma son şans gibi bir şeydi. maçları izlemiyordum o zaman dek. neyse gittim izlemeye ve yendik. sonra ben hep gittim ve yendik yenilmedik filan durumu düzelttik. bu arada maçları burhan abi ile izliyoruz ve ikimiz birlikte izleyince yenilmiyoruz.
sezon sonu geldi, son trabzon maçı. gündüz bir program vardı, çıkışta burhan abi sıkı sıkı tembihledi: "akşama mutlaka gel, şampiyonluk maçı var." abi misafirim var belki gelemem dedim, gel olm şampiyonluk gider dedi. neyse aldık misafiri eve gittik hoş beş derken saatler su gibi geçti ve ben birden maçı hatırladım. ha niye unuttum? çünkü uykusuzum yorgunum, şehir dışından misafir gelmiş filan. saat dokuz gibiydi. la maç vardı ne oldu ki dediğim anda tv yi açtım ve trt ekranında "bursaspor şampiyon" yazısını gördüm. iyi bir küfür savurdum. la harbiden burhan abiyle izlemedik ve şampiyonluk gitti. mınakoyiim. burhan abiden de fırçayı yedik sonra. o gece uyuyamamış. ben de uyuyamadım zaten. misafir vardı demiş miydim, he ondan işte uyutmadı afacan.
sonra türkiye kupası maçı var benim memlekette ve rakip trabzon. burhan abi yine dedi gel ama o gün ders var. öğrencileri aldım eve götürdüm beraber izledik ama kaybettik bildiğiniz gibi. yine mınakoyiim dedim. (iki erkek öğrenci bunlar la.)
neyse çok uzattım. bu seneye gelelim. ligin ilk yarısında doğru dürüst gene izlemedim maçları. ikinci devre başladı ben maçları izlemek üzere kahveye gitmeye başladım. fikstüre baktım fener-trabzon kafa kafaya gider dedim.
yine burhan abi ile izliyoruz ve tıkır tıkır alıyoruz maçları. bir defa öteki kahveye gittim ve berabere kaldık rakip ile, bildiniz bursa maçı. burhan abi yanımda değil. sonra antep maçının önemine binaen kalktım kadıköye geldim almanya dan. tek bu maç için değil tabi ama önemli bir etkendi. artı doksanda zor soktuk tek golü ve maçı aldık. sevinci orgazma bedeldi, stad yıkıldı resmen.
buca maçı ben öteki kahvedeyim burhan abi diğerinde. ilk yarı yeniliyoruz. şampiyonluk gidiyor amk dedim ve kalktım abinin yanına gittim. burhan abi köpürüyor nerdesin diye. adam fener hastası. 3-1 oldu dedim rahat ol abi alıcaz maçı ve aldık sonuçta.
karabük maçı ben yine öteki kavedeyim, ilk yarı bitti burhan abi telefon açıyor: " la olm ne olur gel maç gidiyor." kalktım gittim onu da aldık.
ya öteki kahvede daha çok gençler var diye ora gideyim diyorum ama maç alamıyoruz. hatta orada bir trabzon kayseri maçı izledim ve berabere bitmişti o da.
ve bugün burhan abi ben yerimizi aldık aynı kahvede ve sonra maçı da... şampiyonluk güzel şey. tabii sevinci abartmamak lazım. gençler kasaba meydanında toplanıp bayrak açıp arabalarla konvoy yaptılar. sevindik işte üç beş dakika. önemli olan avrupa da başarı ve bu takım bunu başaracak güçte. işte o zaman değmeyin keyfimize.
güzel ve mutlu bir sezon oldu velhasılı biz fenerbahçeliler için. e biz de elimizden geleni yaptık hani.
klişe bir ifadeyle siktirip gidiyorum: "fenerbahçemize avrupa kupalarında başarılar dileriz."
