kendimden de utanmama sebep olan başlık. kendimi o kadar çaresiz, üzgün ve korkak hissediyorum ki.
öldürülen insanların cenazelerinde toplanıp bağırıp çağırmak öylesine saçma ve etkisiz ki artık. sen yaşarken o insanları koruyamadıktan sonra, neye yarar bağırmak.
oralarda bağırıp çağırıp daha sonra kendi korkak karanlığımıza geri dönüyoruz, sıçan deliğimize geri giriyoruz ve orada salak salak pineklemeye devam ediyoruz. ta ki ikinci bir şey olana kadar.
