bir şehri terk eder insan. insanlarını bırakır geride, hayatlarını... düşmanlarını, dostlarını; heyecanlarını, sıkıntılarını...
bir şehri terk ederken insan, en çok bırakmak istemediği hatırında kalır. "ondan" gitmemiş de olsa, "ona" dönmeyecek de olsa, sadece "o" aklındadır.
mutlu olmaya doğru uçarken ya da gitmek istediği yere doğru basarken gaza, daima bırakmak istemediği "bir şey" vardır. mutlaka...
hareket vakti geldiğinde, şehre şöyle bir kez daha bakar insan. havası, suyu, insanı, acı-tatlı yaşattıkları gelir gözlerinin önüne.
hiç dönmeyecekmiş gibi koşar adım uzaklaştığı yere, sonra kürkçü dükkanı misali geri döndüğünde yine aklında aynı umutlar, aynı sorular vardır.
hareket vakti geldiğinde, "hoşça kal demek istediğin ama aslında ayrılmayı hiç istemediğin" bir kişi vardır hatrında.
ayrılık anları, bir şehri terk edişler, vedalar önemlidir.
şehri geride bırakırken aklında kim varsa,
geri döndüğünde karşında bulmak istediğindir.
