tarihin hiç bir döneminde olmayan pasifliktir. binlerce yıldır dünya'da ki büyük işleri başlatan bir millet olan, hiç bir zaman pasif kalmayan türkler yaklaşık 1 asırdır çok pasiftir.
bunun nedeni 19. yüzyılın ortalarından itibaren süre gelen denge politikaları ve yeni türk devletinin artırdığı bu denge politikasının bir sonucudur. 1 seneyi bile savaşsız geçirmediğimiz tarih tarih boyunca şimdi öylece duruyoruz, bir kaç küçük harekatın dışında çok pasifiz.
ben bu durumdanda biraz endişeliyim açıkcası, sanki bu bilerek yapılıyor. 90 yıldır savaşa girmeyen bu millet acaba yakın bir zamanda bir savaş olduğunda ne yapabilecek? çok merak ediyorum. yani tarihten gelen savaşcı kimliğimizin ben pekde yerinde olmadığını düşünüyorum... elbette şimdi herkes ''savaş olunca vatanımızı korumak için seve seve canımızı veririz'' diyor. buna bende katılıyorum ama 90 yıldır böyle bir durumumuz yok. çok büyük bir devinim geçirdik ve sonucu ne olacak bilmiyorum.
edit:
burada bahsettiğim ''hadi koşup savaşalım'' algısı değildir. ben bu durumu en iyi japonya örneğinde görüyorum. onlarda o kadar darbe yedi ama uyandılar, adamlar bizim gibi değil pasif değiller. bizi bugün dünya'da kim kale alıyor allah aşkına? neyimiz var? kim sözümüzü dinliyor?
cumhuriyetin başında millyetçilik milliyetçilik diye atatürk o kadar söyledi ama kim şimdi tarihini biliyor?
türk milleti yavaş yavaş köreltiliyor hala değiller.
