istanbul dan gece saatlerinde döndüğümde, içime büyük bir huzur getiren şehirdir.
tamam istanbul iyidir, hoştur. deniziyle, boğazıyla, camileriyle, eminönünde balık ekmeğiyle bir efsanedir ama ankara ya geldiğimde sanki uzun bir tatilden gelen adamın evinin kapısını açmasıyla birlikte gelen mutluluğu gördüm dün gece.
bir yandan arabayı sürerken diğer yandan bomboş sokakları seyrettim.
ben seni seviyorum be ankara, soğukluğuna, griliğine, siyasetin getirdiği ikiyüzlülüğüne rağmen. seviyorum seni ankara.
