yaklaşık bir yıl sonra cevabına nail olduğum sorudur.
evet çalışmak için yaşıyoruz. çünkü çalıştıkça lüksleri keşfediyor, cazibesine kapılıp fazlasına göz dikiyoruz.
bağımlılıklarımız var. sınır tanımayıp yetinmeyi de bilmediğimiz için; iyinin iyisine ulaşabilmek için çalışıyor, çalıştıkça yaşamaya vakit bırakmıyoruz.
kısaca kapitalizmin kölesi olup, bedenimizi veya beynimizi saati üzerinden makul veya makul olmayan fiyatlara satıp buna çalışmak hatta yaşamak için çalışmak diyoruz.
oysa yaşamak için bu bedeni, en kıymetli zamanları satmaya hiç gerek görmüyorum artık. nihayetinde eriştiğimiz sonuç öyle veya böyle doymuş bir boğaz, çıplak kalmamak için giyilmiş kıyafetler ve belki çok daha fazlası. ama bunların hiçbiri çalışarak hatta her gün küfürler ederek işe gitmek pahasına göze alınmamalı.
sırf bu yüzden yapılması gereken yaşamak için çalışmak.
