vallahi o benim! çocukluktan kalma bir korku! ne yapayım kardeşim öyle bir yerde geçti ki çocukluğumuz tüm kadınlar çarşaflı, yüzlerini göremiyorsun, korkutucuydu yani. üstelik çocukların kaçırıldığı, yabancılarla konuşmamamız gereken dönemler... hem karanlıktan korkan, karanlıktaki öcülerden tırsan bir bünye benimkisi, çarşaflarda siyah olunca, öcü zannediyordum ben onları... yanlarında sarıklı kaşları çatık adamlar, sanki bakkaldan yürüttüğüm sakızı haber almışlar da cezalandırmak için götürecek beni öcüler... ne biliyim ben içindekinin kadın olduğunu dışardan görünen sadece bir burun... çocukluk işte! şimdi de ürküyorum gerçi-artık bilinç altının etkisi herhal- ama eskisi kadar çok değil!
tanım: çocukluktan kalma, bilinç altının etkisiyle ortaya çıkan korku.
