'köprüyü geçene kadar ayıya dayı demek lazım' mantığıyla yazıldığım, ancak yarım dönem dayanabildiğim, arkama bakmadan kaçtığım dershanedir. insana sinir krizleri geçirttiren, normalde çoğu öğrencinin okuldan çok sevdiği dershane kavramından nefret ettirendir. eğer dershanenin tam tersi görüşteysen erken yaşta menapoza-antropoza girmene neden olur. bunun yanında oradaki ortamı görüp titreyerek kendine getiren, kendin için olmasa bile onların bir yerlere gelmesini istemediğin için inek gibi ders çalışmana neden olabilir. öğretmenlerin ve idarenin hallerini görerek insana 'vay anasını' dedirtir. farkındalık düzeyinin artmasını sağlar.
