ortaya atılan bir; "istanbul a karakış geliyor!!" haberinden sonra, göze uyku girmemesi, saat başı; zırt pırt kalkıp camdan, bir ümitle karın yağmasına bakma...
(her ne kadar, fos çıkıp dursa da) bugünlerde yine başladı bu aksiyon. yine bizlere bir ümit verdiler. şimdi bakın camdan, aralayın perdeyi... belki bir şeyler yağabilir...
belki yine, her kış olduğu gibi, cocukluğumuza bir ani dönüş yaşarız.
kar yağarsa; "trafik olur, kıyamet olur, işler aksar, aaaaa!!" gibi düşünceler bizim umurumuzda olmaz. bizler anın tadını çıkarmaktan yanayızdır. o an için başka hiçbir dert olmaz. sadece yağan kar ve siz...
işte bu yüzden hala, ısrarla perdeyi aralamaya devam ediyoruz, edeceğiz de...
