Türkiye Cumhuriyeti, toplumun huzuru, millî dayanışma ve adalet anlayışı içinde, insan haklarına saygılı, Atatürk milliyetçiliğine bağlı, başlangıçta belirtilen temel ilkelere dayanan, demokratik, lâik ve sosyal bir hukuk Devletidir.
T.C Anayasası madde: 60
Herkes, sosyal güvenlik hakkına sahiptir. Devlet, bu güvenliği sağlayacak gerekli tedbirleri
alır ve teşkilatı kurar.
Sosyal devlet olgusu; 1929 yılında yaşanan Dünya ekonomik buhranının ardından kapanan binlerce işyeri, açlıkla boğuşan onlarca devletten sonra liberal düşüncenin(ekonominin kendi kendini yönetebileceği, devletin güvenlik ve bekçilik dışında insan hayatının seyrinden çıkması gerektiği olarak özetlenebilir) söylemlerinin ve savlarının hayalden öte olmadığı görülmesiyle anayasalarda kendine yer bulmuştur.
Gelişmiş ülkelerde sosyal devlet olmanın gereklilikleri yeterince yerine getirilmektedir. Örneğin ABD'de sosyal refah harcamaları 1965' de toplam devlet harcamalarının % 42.4 ünü, 1970' de % 47.9 unu ve 1972'de %52.9 unu teşkil etmiştir.
ingiltere'de 2. Dünya savaşından sonra hızla artan bu rakam 1971 yılında toplam devlet harcamalarının % 24 ü olarak gerçekleşmiştir.
Keza Federal Almanyada da durum farklı değildir.
Bu ve bunlar gibi gelişmiş ülkeler sosyal devlet olmanın gerekliliklerini yerine getirmek için bizden yıllar yıllar önce gerekenleri yapmışlar, devlet harcamalarının önemli bir bölümünü toplumsal refahın arttırılması için gerçekleştirmişlerdir.
Ayrıca 1971 yılında TBMM tarafından Uluslararası Çalışma Örgütü'nün (ILO) 102 sayılı sözleşmesinde belirtilen sosyal güvenliğin asgari normlarının Türkiyede uygulanacağına dair yasa çıkarılmıştır. Söz konusu sözleşmede dokuz çeşit sosyal güvenlik unsuru belirtilmiştir, bunlardan sekizi şu anda ülkemizde uygulanmakta, yalnızca sözleşmedede yer alan aile sigortası uygulanmamaktadır.
Özetle, Kemal Kılıçdaroğlunun vaat ettiği aile sigortası zaten millet meclisi tarafından 1971 yılında yasalaşmıştır ve değişen dünja şartları neticesinde gelişmiş ülkeler bizden yıllar önce bu sosyal güvenceyi yürürlüğe koymuştur denilebilir.
Bu durumda Kemal Kılıçdaroğlu yeni bir vaatte bulunmuyor, olmayan bir şeyi icat etmiyor, kaba etinden bir sorunsala çözüm üretmiyor kanaatimce. Uygulamasında gecikilmiş bir sosyal devlet gerçeğini gündeme taşıyor.
