fırkaları fıkralarla türkiye safsatasından devşirmeyi tavsiye edenlere bir fıkra da, unutulmuş medrese geleneğinden gelsin:
-zahit bir medrese hocası, gün gelir ki rewi(yolcu) olur ve yollara çıkar.. bir şehre varır ki, şehirde ikamet eden ve civarda nam salmış meşhur bir şeyhi gelmişken ziyaret etmeye karar verir... yol alıp şeyhin evine gider.. şeyh ile görüşmek için destur beklerken evin odalarından birinden bebek ağlaması duyar... ağlama sesi ile ayaklanan kadınları görür sonra.. kadınlardan biri, içerde ağlamakta olan şeyhin kundaklı veledini kontrole gider.. çocuğa baktıktan sonra kafasını odadan dışarı uzatarak hizmetkarlara seslenir:
- şeyh ali altını pislemiş...hemen temiz bez getirin..
zahit müderris bu cümle ile irkilir...bu cümle ile derde belenir ve şu cümle dökülür dudaklarından:
-vah şu milletin haline... vah ki ne vah... biz rahle başında ömür tükettik de, cahilliğimizin büyüklüğünden başka birşey görmedik; şeyhin bebesi, pisliğinin içinde şeyh oldu...
ulan bu doğudaki vatandaşlar, rahle başında ömür çürüten müderris misali, cumhuriyet kuruldu kurulalı bu hal üzereler... rahata sükuna eremediler... Bu kavga bir son bulmadı.. bizim batıdaki yeniyetmeler de kundaktaki bebe misali fetva verecek pişkinliği kendilerinde bulup bir de atasözü, bir de fıkralarla türkiye ve en komik olanı da ağa ve maraba safsatası ile durum tesbiti yaparak ahkam kesmelerinin kabullenilmesini salık veriyorlar...
Not: birisi temiz bez getirsin... ihtiyacı olan pek çok entel dantel kırık var piyasada...
