*
ben seni hiç sevmedim
ben çocuk gözlerinin bana ışıldaması ihtimalini sevdim
ben seni sevmedim
bakmadım da sana
ben umut içerisinde yanıp kül olmayı sevdim
hadi git artık
gözlerime bakma
artık o gözler yabancı bana
yolun düşerse yoluma
belki bir şampiyonluk turunda
sarıyla kırmızının dansında
belki de gözyşlarım düşerken porsuk' a
varoluşun değerinde
acı gözyaşlarıyla
utanma
sadece kişisel
sözlerim sana değil
ben seni hiç sevmedim ki
sevmeyi de sevmedim
bir hayaldi sevdiğim
kızıl eskişehir göğünde
bulutlar süzülürken
porsuk kıyısında
sessiz sedasız yürüme ihtimalini
sartre' den alıntı yapma ihtimalini
gözlerinin parlaması ihtimalini
sevdim
sevmek te neyse
