ogrenilmis bir duygu oldugunu dusunuyorum ve tehlikeli buluyorum. ailede takım tutmakla baslıyor, okulda o aktivitede, su grupta olmakla devam ediyor. birey olmayı engelliyor, dolayısıyla bu duygu bir gereksinim halini alıyor. bunun sonucu da sıkıntı yaratıyor. kendini ifade edebilmeyi bazı onkosullara baglamak zorunda hissediyor insan. bir cesit ozgurluk elden gidiyor. tek basına dusunulemiyor, karar alınamıyor... farkına varmadan tembellesmek devreye giriyor, ne kotu! yaratıcılıktan ve ozgunlukten mahrum.
bu duygunun da digerleri gibi bir olcusu olduguna inanıyorum. azı gereklidir mutlu olmak icin, cogu ise aptallastırdıgından kisiligi tamamen yok edebilir. yalnız kalmaktan korkan insanoglu icin gereksinimdir fakat abartılmamak kosuluyla. yoksa ozgurluk pek mumkun degil. ben olmak'ta.
