doğru olabilecek önermedir.
sonuçta bu kitabı alıp okuduğunuzda ve bu kitaptakileri harifyen bir 30-40 yıl boyunca uyguladığınızda ancak yararını görürsünüz. kitabın yazımına baktığımızda ise; kullanılan dil çok ağır olmamakla birlikte, inanılmaz derecede gereksiz betimlemeler kullanılmıştır -ki dostoyevski nin bile bu kadar betimleme kullandığını zannetmiyorum- bazen sıkıcı olabiliyor. anlatmak istediği önermeyi roman tarzında yazmış yazar, fakat roman yazım şeklini biraz abartmış sanırım. kitabın baş kahramanı kandyn sandyn karakteride çok ilginç. yazar isimle öyle güzel oynamışki kandyn karatkerinin soyadını kitabın başında hiç söylemiyor. kitabın sonuna gelindiğinde ise kandyn in soyadınıda söylüyor yazar ve diyorki kandyn sandyn (kendin sendin). güzel bir kelime oyunu ama kandyn karakterinin yanında o kadar çok fazla kendisi kelimesi geçiyor ki zaten kelime oyununu bir yerden sonra çözmüş oluyorsunuz. "anaaa lan bu kandyn, kandyn değil kendinmiş laaa yani benmişim" şeklinde bir tepki vermeniz çok zor yani kitabın sonunda.
romanın sonunun bağlanış şekli ise gerçekten çok ilginç. okuyanlar bilir sonunu yazmıyorum fakat aynı bir gerçek kesit havasında bitiyor kitabın sonu. roman olarak hiç beğenmedim. ama fikirleri anlatış açısından incelenmesi gereken bir kitap. daha çok söyleşi tarzında yazılsaydı daha hoş olurdu sanırım. yazarın roman olayına hiç girmemesi gerekirdi. roman olayındaki betimlemelerle çoğu yerde okuyucuyu elinden kaçırıyor çünkü.
fikirlerin doğruluğu gerçekliği tartışılır. herkes inanmak zorunda değil. zaten her insan her fikre inansaydı topyekün olarak dünyada savaş diye bir şey kalmazdı.
