Eskiden; çok diil, bir kaç seneye kadar, 10 Kasım saat 0905 'de kornalara basar, esas duruşa geçer, hayat bir an için dururdu. Bu yılki 10 Kasım'da insanlar biraz soğumuş gibiydi. Kimsenin salladığı yok gibi geldi bana. Buna "demokratik tepki özgürlüğü" diyenler varmış. Herkes istediği gibi tepki gösterebilirmiş. Efendiler! Bu tepki gösterilecek, özgürlüklerin sınandığı bir gün, bir an, bir zaman dilimi değildir! Bu şekilde bir demokrasi olacaksa da olmasın! En azından ben yokum! O yüce insan için en fazla bir dakika gözlerini kapatıp hayalini tasavvur etmek bile önündeki bir kaç yılı aydınlatabilir. Anıtkabir 'e gidenler 300.000 kişi olmuş bu sene. Çok mu? Peki, O 'nun fikir ve düşüncelerini kılavuz alan kaç kişi var?! O 'nun bıraktığı devrimleri, O 'nun hedef koyduğu idealleri takip eden kaç kişi var?! Burada "biz kaç kişiyiz" gibi sonu olmayan geyiklere girecek değilim; fakat, görünen o ki, yıllar geçtikçe "var mısın yok musun" kafaları, "aşk ı memnu" zihniyeti, "binbir gece" anlayışı baskın gelmeye başlıyor. Tüm dünyada neredeyse bizden daha fazla değer gören bir komutanı, bir devlet adamını, bir devrimciyi anlamak, yaşatmaya çalışmak gün geçtikçe daha da zorlaşmaktadır. O 'nu yaşatmak demek büstlerini yapıp resimleri duvarlara asmak demek değildir. Kendi sözleriyle;
"Beni görmek demek, mutlaka yüzümü görmek demek değildir. Benim fikirlerimi, benim duygularımı anlıyorsanız ve hissediyorsanız, bu kafidir."
