ancak bir işe yaramaz, içindeki öfke her geçen gün daha da artar.tüm dünyayla beraber olsan bile geçmez. ve her beraber olduğun kişi o öfkeye atılmış bir körük olur.
kişiye ya da kendine duyulan öfke zaman içerisinde anlamını yitirir, yerini dünyaya karşı bitmeyen bir öfkeye bırakır.
