çağan ırmak'ın prensesin uykusu filmini çok sevdiğim can ötesi bir arkadaşım şiddetle tavsiye etmişti. en son sorduğunda "izledim melike çok güzeldi" dedim. "ağla ağla gözlerim şişti" dedim. biraz garipsedi ilk önce. sonra filmden bir kaç sahneden bahsetmeye başladı. hiç böyle kötü olmamıştım. buz gibi terler akıtıyordum sararmış benzimden. "hasta mısın nen var?" diye sordu. dışarıda kar yağıyordu, hüzün gece idi. yok bir şey bugün pek iyi değilim diyerek hastalık manevrasıyla soruların seyrini değiştirmeyi başardım. o günden sonra hâlâ izlemiş değilim filmi. arkadaşım ile görüşmüyoruz.