şimdi efenim bu hakikatten doğrudur.ne yazıkki millet olarak sürekli yaşam ve varoluş mücadelesi vermekten ne sanata eğilebildik ne de sanata hak ettiği saygıyı ve anlayışı gösterebildik.suya sabuna dokunmayan sefalet romanlarını bağrımıza bastık, bizden bildik de bizi eleştiren, taşlayan yapıtların yüzüne tükürdük. halbuki erdemli ve asil bir millet hiç bir hicivden, eleştiriden çekinmez, aksine bunlara kulak kabartıp eksiklerini yakalar, daha da yücelirdi.
bir hindistanın da, bir kırgızistanın da,bir macaristanın da, bir finlandiyanın da yada bir brezilyanın da mevlanası, yunus emresi, nasreddin hocası; ozanları, düşünürleri mutlaka vardır.ancak bizim tanıdığımız anlamda dünya sahnesinde kendini gösterebilen sanatçılar ortaya bir ürün, bir yapıt koymuşlardır.sanırım entrynin maksadı budur.
bu yapıtlar belirli bir kesimin kültürü dahilinde benimseyip kucaklayacağı türden olmayıp evrensel anlamlar taşırlar.ne yazıkki nasreddin hoca fıkralarını tüm dünyanın anlayabileceği bir üslupta çeviremiyoruz.yada felsefe öylesine derinleşti ve dallandı ki "sevelim sevilelim, bu dünya kimseye kalmaz" insanları tatmin edemiyor.
anlayan yine özü anlar ancak bu bahaneye sığınarak zaten sanatçılarımız, düşünürlerimiz var onları anlamaya çalışalım'ın yanında yeni nesile de destek olmalı onların şevkini kırmamalı, yapıtlarını aşağılayıp alay etmemeliyiz.insanların özgürce düşünebilmesini, karşısındakine saldırmadan zekice fikrini ifade edebilmesini alkışlamalıyız.
Bugün bir yazar, bir şarkıcı, bir tarihçi yada bir heykeltraş sırf bizimle fikir itilafında olduğu için horgörülmemelidir. ona sorsanız kimbilir hayat ona neler göstermiş, hangi güzellikleri yada haksızlıkları, hangi çirkinlikleri görmüştür.
