toz pembe olan her şey. cidden, toz pembe düşünebilmeyi özlüyorum bazen. alıp başımı gideyim, hiçbir derdim yokmuş gibi, her şey benimmiş gibi, ben ne istersem olacakmış gibi olsun.. annem babam olsun yanımda ve en fazla bir damla gözyaşı dökerek elde edebileyim istediklerimi.. ve ekmek elden su gölden olsun, ama çocuk olayım. tadı çıkmaz çünkü başka türlü. nasıl diyeyim, büyüyeyim diye hırs yapayım hep, abilere ablalara özeneyim. şimdiki gibi küçükken özendiğim o abi olmayayım, bi bok yokmuş çünkü. sorumluluklarım çişimi tuvalete yapmaktan ibaret olsun sadece. başka bir şey için sorumlu tutulmayayım hayatta.. akşam erkenden uyuyayım, sabahlara kadar. ya da gece yatağımda uyanıp, annemle babamın arasına yatabileyim tekrardan.. bir ona sarılarak, bir diğerine.. sabah uyandığımda gün içinde neler yapmam gerektiğini düşünmeyeyim hiç, annem olsun sarılabileceğim yanımda, ve hep peşinde dolanayım ev içinde..
