bilmiyorum şu sıralar neden bu kadar fazla tartışıyoruz seninle. hep böyle mi gidecek? istemiyorum böyle olmasını ama artık sen kabullensen şunu, sen yaşlanıyorsun ve ben büyüyorum. her şeyi bu kadar büyütmesen, beni bu kadar ciddiye alıp kendini üzmesen, dert edinmesen. bak 45 yaşına gelmişsin be adam. ne diye kendini yıpratır durursun? en çok sana kızıyorum ama biliyorum ki en çok da sana üzülürüm bir şey olsa.
şuana kadar benim için hayal ettiğin şeylerin birçoğunu elimle itip kendi isteklerimi gerçekleştirdim. ama sen de biliyorsun, bu hayat benim olucak. ölene kadar yanında yaşamıcam ya? biraz daha anlayışlı olsan keşke. hemen sinirlenmesen.. biraz daha benim yaşımın farkında olsan. kafamın ne kadar karışık olduğunu görsen, bi anlamaya çalışsan.
neyse, sen beni anlamasan bile en azından bu tartışmalarımız benden 6 yaş daha küçük kardeşimin seninle gelecekte olan ilişkisini daha da kolaylaştıracak, ikinize de bi deneyim kazandırmış olucak. o benim yaşıma geldiğinde sen şimdileri hatırlarsın umarım.*
