yaşlanmak gibi. yani kendini fazla üzmemek için insan, olayı böyle düşünebilir. çocukluktan kalma kareler hatırlarsın ama fludur. sırf eskide kaldıkları için belli belirsiz sesler, kokular, çığlıklar, gülüşler... güzel şeyler, kötü şeyler...yanındadır onlar hep, sensindir onlar. şimdiki gülüşün, üzüntün, yorgunluğun, umutlarındırlar. baba da böyle sanki. öldüğünde hem üzen, hem yanında gülümseyen...
