...lakin türkiye de işler böyle yürür sözüyle bitirilmesi gereken güzel bir hikaye sözüdür. çünkü bu ülkede üretim olmaması için diğer ülkeler ellerinden geleni yapar ve ülkenin umurunda olmadığı ileri gelenler bunları görmezden gelir. şöyle ki: zamanında ülkemize demiryolları yapılacaktı. yurt dışından ülkeye ucuza kamyon göndermeyi teklif ettiler. ülke kabul etti ve bu onları karayollarına ağırlık vermeye sevk ettirdi. sonra ne oldu? mazot için yine onlara bağımlı hale geldik. sonuç: mazot zamlandı, biz kullanmaya devam ettik çünkü paramızı demiryoluna yatırmadığımızdan başka ihtimal göremedik.
araba... bu konu da çok hassastır. yapıldı. ama benzini cumhurbaşkanını taşıyamadan bitti diye her şey görmezden gelindi. tüm başarılar toprak altına saklandı. sonuç hüsranmış gibi, çok büyük fiyatlar ortaya konarak sadece çalışmayan bir araç üretilebilmiş gibi gösterildi.
bir zamanlar da uçak fabrikası vardı. onun da sonu aynı oldu. çünkü türkiye sadece ihtiyacı olan dış ülkeler tarafından ucuzca kendine tahsis edilmediği sürece veya götüne bir kazık batmadığı sürece akıllı hareketlere girmeyi akıl edemeyen bir ülke. bilmiyorum ki neden tüm ileri gelenlerin kendi sülalelerini beslemeyi her şeyden çok önemsemesi midir?
ben bu ülkede ülkesi için bir şeyler yapan yeterli sayıda insan görmedim. herkes benci. kahramanlık batmış. erkeklik de ölmeye yüz tutuyor. öyle yaşıyoruz ki, avunmak için yaptığımız tek şey, bizim kaybetmek üzere olduğumuz onca değeri amerikalıların zaten çoktan kaybetmiş olduğunu göstermek...
bu ülkede bir ülkenin savaş esnasında sadece kendi elinde olması gereken en büyük değer başkalarına satıldı: iletişim: yani türk telekom. kurtuluş savaşı zamanında savaş stratejilerini yabancı devletlerin ellerinden koruyabilmek için elimizde olan tek avantajımız satıldı yabancılara. el alem ya da elin cahili değil, seçip başa getirdiklerimiz yaptı. ama henüz bunun götümüze sokacaklarını da yemedik ya, laf etmiyoruz o gün gelmeden, olabilecekleri göremiyoruz. kendini koruyamayan insanlarız ve bizi korumaya çalışmayanların ellerinde onlara hayranlık duyuyor destekliyoruz. bir gelen bir giden farklı farklı ama sürekli hata yapıyorlar ve biz de sadece izliyor, hatta çoğu zaman bunları göremiyoruz. bizden ne beklenebilirdi ki?
