sıcak bir yaz akşamı karanlık bahcemizi sarı lamba aydınlatıyor. hafiften bir rüzgar esiyor. hanımeli sallanıyor, yasemen mis gibi kokuyor. bekliyorum. babamdan gözümü ayırmıyorum. dönüyor "kızım hadi ceketimi getir içeriden". fırlıyorum yerimden. işte sonunda istedi. bej rengi pilot ceketi aldıgım gibi cıkıyorum bahceye. usulca omuzlarına bırakıyorum. nasıl heybetli, dağ gibi. seviyorum babamın bu halini. bu güveni. bakıyor bana, yüzüm avuclarında. "sagol kızım hadi git oyna"
bahceden koşarak cıkışım kadar mutlu bir anım yok. saç örgülerim havalanıyor, kırmızı etegim bacaklarıma dolanıyor. işte şimdi sokakta arkadaşlarımla saklambaç oynayabilirim. bakıyorum bahceye herkes bıraktıgım yerde. dünya bu kadar sanıyorum. "
tam 18 senedir yoksun. yaşımın yarısından fazla. ben güvende değilim artık baba. senin hasretinle yaşamaya calışmaktan yoruldum. geriye dönüp baktıgımda bıraktıgım yerde bulmak istiyorum kendimi. o saç örgülü, kırmızı etekli, babasının ellerine hayran küçük kıza sıgınmak istiyorum. koşmak istiyorum bahce kapısına dogru. dünya bu kadar sanmak istiyorum.
senin ruhunla, geçmiş bir zamanda o ceketin altında uyumak istiyorum baba. bogazım acıyor, galiba gözyaşlarım birazdan akacak. maalesef biliyorum benim dünyam sisli, sıgınaklarım artık cok uzakta.
