doğuştan kör olanlar dışında hiç bir insan evladının anlamayacağı durumdur. dün yatmadan önce aklıma birden kör olmak geldi, kendi kendime sordum ''acaba sabaha kör olarak uyanmıyacağımın garantisi varmı?'' yok tabii ki de, bunun üzerine baya bir düşündüm...
arkadaş bir düşünsene doğuştan kör olmak nasıl bir duygu?
gördüğün hiç bir cisim yok, birileri sana ''gökyüzü masmavi'' diyor. sende ''öyle mi?'' diyorsun ama, ne gökyüzünü biliyorsun ne de mavi rengi biliyorsun, zaten nerden bileceksin ki, hayatında hiç mavi rengi mi gördün? yada başka bir şey, birisi sana ağaçtan bahsediyor onu düşünemiyorsun.
''ağaç acaba nasıl bir şey? dal nasıl bir şey? kuş nasıl bir şey? ben nasıl bir şeyim? görmeyen gözlerim nasıl bir şey?'' bu gibi sorular eminim ki doğuştan kör olanların sürekli meşgul olduğu sorular... bu konuda insan biraz düşününce kendi haline şükretmemesi elde değil, şu anda bu yazıyı yazamayacağımı düşünmek gibi bir şey bu...
kafama bazı şeyler takılıyor,
doğuştan kör olanlar rüya görür mü? rüya görürlerse gördükleri cismin ne olduğunu nasıl anlarlar? yada birşeyi hayal edebilirler mi?
ama bunlarında olması zor, insan genelde gördüklerinden duyduklarından yola çıkarak rüya görüyor ve hayal ediyor, fakat doğuştan körler... sanmıyorum rüya görüceklerini, belki kapkaranlık bir heyulada duydukları bazı sesler duyarlar...
allah yardım eylesin ne diyeyim, allah'a şükürler olsun ki görüyoruz...
(bu yazıyı okuduğunuz için bir şükredin hele)
