kaybolmaya yüz tutmuş bir ikondu o,
yalnızlığını gizlemek için,
kahkaların ardına saklanırdı.
güneş gözlüğü, gözyaşlarını saklardı.
en asil duygu ağlamaktı oysa
bunun neresi ayıp?
yüzündeki boyalar akarken,
içinde fırtınalar kopardı
ama o gurur denen illet...
hayatla saklambaç oynayan,
ve her zaman ebe olan
yaramaz bir çocuktu.
hiç bir zaman saklanamadı
hep arayan oldu.
