biraz önce bir akrabamın fotoğrafı çarptı gözüme 1977 de çekilmiş.altında birkaç isim ,parantez içinde rahmetli yazıyor.yorumların biri şöyleydi:
zaman çok çabuk geçiyor be kardeşim.
evet çok çabuk geçen ,hiç kıymeti bilinmeyen birşey galiba bu zaman.ve sürekli ölmekte o öldükçe bizi de öldürmekte ,intikam alırcasına.hem en büyük düşman hem en iyi dost.acılarımızın onun içinde kaybolduğu söylenir ,her kötü anıyı unutturduğu.
oysa ki bu sadece aptallar için söylenmiş bir yalandır.zaman geçer ve yalnızlığımız daha da artar çekilmez olur öldürücü ,yıpratıcı.biz sadece yine kendimizi avuturuz.
-çığlıklar yitip giderken karanlıkta
ne bekleyebilirim zamandan
geçip gitmesinden başka
çaresizlikle dağlanır gözlerim
"sen bilmezken, sen bilir de anlamazken"...
