yıl 1999, ben ve sıra arkadaşımın tarih sınavında yakalanmasıyla başlayan olayların kapsadığı tekniklerdir, şöyleki:
sınava hiç çalışılmamıştır ve zamanın en ileri tekniği olan çalışma kağıtlarının fotokpide küçültmesine güvenilerek sıranın altı ne yazdığı bilinmeyen kağıtlarla doldurulmuştur. sınav başlar, kopyalar çekilir... bir müddet sonra önde oturan iki kız birden bire sıraya yaklaşmak için sırayı kendilerine çeker ve alttan kopyalar ben burdayım diye bağırmaya başlar. bu sesi duyan hoca kopyalara kulak verir yanımıza gelir. biraz azar kayılır, kopyalar alınır ve elimdeki kalemi alıp ikimzin kağıdına işaret* çizilir.
okulun belki en saf hocası birden gaza gelir, etrafı süzmeye başlar. yan sıradaki bir kız arkadaş kopyalarını sınav kağıdının altında saklar. hoca yanındayken biliyormuşcasına sınav kağıdını doldurur. unuttuğu birşey vardır, kalemi bastırdıkça alttaki kopyalar kendini belli eder. ve bizden sonraki ikinci kopyacı da yakalanır.
gaza gelen hoca bu sefer şüphelendiği bir dostumun* önüne dikilir. cevahir dostum deminki olayı farketmiş, sınav kağıdına birşey yazamamaktadır. düşünüyormuş gibi yapar, hocanın gözüne bakar pis pis sırıtır, hoca riske girmekten korkar birkaç dk. sonra olay mahalinden uzaklaşır.
bitti mi hayır, ve sınıfı ayağa kaldıran olay yaşanır. cam kenarında oturan bir arkadaş kopyasını sıra altında tutar, hoca durumu farkeder ve oraya yönelir; "sıranın altındaki kopyayı ver" der arkadaş kopya yok istersen bak der. hoca kafasını aşağıya eğer, arkadaş kağıdı bir çırpıda havaya kaldırır (bkz: kopmak), hoca dikelir arkadaş kağıdı sıranın altına koyar. bu durum iki kere dewam eder. hoca en sonunda iki elini de kaldır der. arkadaş can havliyle kopyayı perdenin biyerine sıkıştırır, ve sonuçta yakalanmaz. sınıftaki herkes sınav sonrası arkadaşı tebrik eder.
not: biz mi ne olduk? açıkçası ben korktum ve arkadaşa dedim ki şimdi ne halt yicez, arkadaş sil der sınav kağıdındaki işareti. işaret silinir ve sınav açıklandığında 85 notu suratta bir tebessüme yol açar. **
(bkz: geçmişi özlemek)