kendini aldatamayacağın noktaya geldiğin andır. kimsenin samimiyetine en ufak bir inancın bile kalmamıstır. daha da önemlisi baskalastıgını farkedersin, sen de eski sen değilsindir. bu hayattaki rolüm bu değil, hele bu insanlarla hiç değil dersin. özetle; kendini kafka'nın romanındaki sabah uyandıgında böceğe dönüştüğünü gören gregor samsa gibi hissedersin. ***
