ben bu yazıyı sana yazıyorum. sen kim misin? benim eski görümcem. ona göre oku bu yazıyı. başlıyorum söze, iyi oku yazdıklarımı ki nelere sebep olduğunu iyice gör anla.
kardeşini çok sevmiştim. seni de çok sevmiştim oysa ki.ablam gibi görmüştüm seni. bi ablam olsun çok isterdim ama yoktu,seni öyle gördüm
biz birbirimizi çok sevmiştik. ne gerek vardı kıskançlık yapmana.kardeşin seni,sizi sevmez mi sandın
ne vardı beni fazla aramış seni az aramış,ne vardı benim yanıma sürekli gelmiş sizi daha az görmüş.mutlu değil miydi kardeşin?
mutlu değil miydik biz?
madem ki çok seviyordun kardeşini niye onun mutluluğuyla mutlu olmayı tercih etmedin. bana yardımcı olacağını söyleyip ilk fırsatta niye sırtımdan vurdun,yalan yanlış şeylerle aileni beni düşman ettin.oysa onlarla tanışmamışken bile. hemen ailenle tanışalım,kaynaşalım istemedim.
herkese kendime ilişkiye biraz zaman tanımak istedim. bunu nasıl kullandın?
tamam biz ayrıldık,hatta ben söyledim bunu.sordun mu neden diye hiç.sormayacaktın da neden ortalığı ateşe verdin.kardeşin içiyor,psikolojisi bozuldu,dağıttı her şeyi,kendini,hayatını... bunlar olurken bana neden o unuttu sende unut dedin. ben şimdi unuttum da kardeşin unuttu mu.biz tekrar birlikte olacaktık,başlayacaktık her şeye tekrardan.senin yaptıkların sebep oldu.mutlu oldun mu.yine kardeşini toplayan ben olmadım mı. onu toparladım ve çıktım hayatından,hayatınızdan.sen mutlu ol şimdi.kardeşin hala kötü,sadece içmiyor,dağıtmıyor ama duruyor sadece.sen yaptın bunu.
sizin o fotoğraf karelerinizde olmayı isterdim. ama değilim.sende istesen de geçmiş olsun.yaptığını çekersin elbet ama allaha havale ettim ben seni.
