okuyup, anlayamamanın derinliğinde dolaşmak gerçekten zor sanattır. hem okursun, "özgür düşünceye sahibim ben herşeyi okurum" dersin fakat kendi sahip olduğu at gözlüklerini çıkaramaz. sahip olduğu önyargılar yüzünden "doğru" bilgiyi de anlayamazsın. bu bilgisizlik denizinde kaybolurken çevresindekileri de o denize götürmeye çalışır ki; yalnız kalmasın. işte bu bilgisizlik yüzünden oluşan şiddet ve en korkunç duygular ortaya çıkar ki o zaman
vay halimize.
bundan 10 sene evvel gecenin bir yarısı evinden alınıp götürülen gençler işkenceye maruz kalmış bir de yetmezmiş gibi vatan haini, terörist damgası yemişlerdi. gençlik gururları, hayalleri ayaklar altına alınmış ve hayatları karartılmıştı. fakat o gün terörist denen çocuklar bugün değildir deniyor ama nafile. olan oldu, geçen zaman geri gelmeyecek. sizce de bir şeyleri hatırlatmıyor mu bu? hep aynı oyunlar, aynı bilgisizlik insan hayatını etkilemiyor mu? bunu düşünecek olursak hayatın sadece basit entrylerdeki ayarlar olmadığını farkederiz.
