Potansiyel manyak damgası yemek demektir. insanlar size sorar:"Hangi müzik türünü dinliyorsun" diye, rap dersiniz, o an nedense karşıdakinin yüz ifadesi değişir. Acıyarak bakar gibi olur. O saçma sapan, duygusuz şeyleri nasıl dinliyorsun diye atağa geçer. Anlatmaya çalışırsınız. isyan dersiniz, hayatın gerçekleri dersiniz. Anlamaz, daha doğrusu anlayamaz. Çünkü onun içinde isyan etmeye dair en ufak bir kırıntı bile yoktur. Onun için isyan etmek: annesine bağırmaktan başka birşey değildir. Zaten isyan kötüdür, gereksizdir, hem bu dünyayı o mu kurtaracaktır? Niye isyan etsindirki? böyle düşünür. Bu lafların üstüne zaten birşey söylemek gerekmez. Böyle düşünen bir insana neyi anlatabilirsinki? işte malesef türkiye'nin %80'i böyle düşünüyor. Ve işte bu yüzden ben ve ben gibiler mutlu olamıyoruz. Ama değişmeyeceğiz, değiştiremeyecekler bizi. Kısıtlı olanaklara rağmen hala rap var bu ülkede. Ve devam edecek. Rap konserleri, hiçbir zaman rock n coke gibi olamasa bile, mc'ler yetersizlikten hala evdeki bilgisayarlarında kayıt yapıyor olsalar bile, rap demek eziklik demek olsa bile mücadele edeceğiz. isyan bitmeyecek..
